Beskid Niski zimą – 13-17.02.2018

Obozowisko na przełęczy Pułaskiego

Po kilku latach przerwy znowu udało mi się wyruszyć z namiotem zimą w góry. Tym razem w większej niż zwykle ekipie, bo aż 6 osób: Jacek, Radek, Bartek, Witek, Karol i ja. Mamy kilka dni wolnego, przeznaczone na chodzenie po górach, a gdzie, to już rzecz drugorzędna. Byle było w miarę odludnie i spokojnie. Dodatkowo wychodzimy z domu tak, jak chodzimy po górach, czyli bez samochodu, który często pozbawia pełnej swobody wędrowania po górach, choć znacznie ułatwia dotarcie do nich. Czytaj dalej

„Co słychać?” nr 1 (325) / 2018

Strona tytułowa styczniowego numeru "CS" (1 (325) / 2018).

Strona tytułowa styczniowego numeru „CS” (1 (325) / 2018).

Styczniowy numer „Co słychać?” o objętości 12 stron otwiera obszerna relacja z V Zimowych Spotkań PTT w Górach Świętokrzyskich połączonych jubileuszem 15-lecia ostrowieckiego oddziału PTT.

W dziale „z życia ZG PTT” znajdziemy jubileusz Oddziału PTT w Ostrowcu Świętokrzyskim okiem prezesa Szaroty, relację z kolejnego posiedznia ZG PTT oraz smutną informację o śmieci Ewy Michalak z byłego Oddziału PTT w Kaliszu. Tę sekcję uzupełniają zaproszenia na szkolenie przewodników w Pienińskim Parku Narodowym oraz kurs znakarski PTT.

Czytaj dalej

Patrząc na Babią Górę czyli Koło PTT w Oświęcimiu na Mosornym Groniu – 3.02.2018

Na szczycie Mosornego Gronia

Być prawie cały dzień na audiencji u królowej to nie lada gratka. Taka okazja trafiła się nam w sobotę 3 lutego, kiedy zawitaliśmy w Zawoi – Policzne, aby przede wszystkim szusować na stokach Mosornego Gronia. Królowa Beskidów – Babia Góra razem ze świtą: Małą Babią, Pilskiem i Jałowcem byli doskonale widoczni w blasku przebijającego się przez chmury słońca. Czytaj dalej

Astro-notki dla ludzi gór – luty 2018 czyli o zjawisku kilonowej

Wizja artystyczna autorstwa A. Simmonet zlewających się ze sobą gwiazd neutronowych, produkujących zmarszczki otaczającej je czasoprzestrzeni. Żródło: NSF/LIGO.

Wizja artystyczna autorstwa A. Simmonet zlewających się ze sobą gwiazd neutronowych, produkujących zmarszczki otaczającej je czasoprzestrzeni. Żródło: NSF/LIGO.

Wyobraź sobie, Czytelniku, układ 2 gwiazd neutronowych (czyli bardzo gęstych, przekraczających masę Słońca i liczących zaledwie 30 km średnicy) które krążą wokół siebie (a ściślej, wspólnego środka masy). Każda z nich rada byłaby zamienic się w czarną dziurę ale w pojedynkę żadna z nich tego nie osiągnie.

Ale od czego układy podwójne i utrata energii ruchu orbitalnego przy udziale fal grawitacyjnych? Białe karły wybuchają – mając towarzysza w stadium ewolucyjnym czerwonego olbrzyma i akreując (ściągając na otaczający je dysk) na siebie jego materię – jako supernowe. Szacuje się że co roku w galaktyce wielkości naszej przynajmniej jedna taka eksploduje.

Czytaj dalej