W Dolinie Kwaczańskiej

Hybaj na hory – zachęcają Słowacy. U schyłku lata znów skorzystaliśmy z zaproszenia naszych południowych sąsiadów i po niespełna 3 godzinach jazdy z Oświęcimia przenieśliśmy się w Góry Choczańskie, należące do Łańcucha Tatrzańskiego (zgodnie z regionalizacją Jerzego Kondrackiego). Pomimo rześkiego poranka, zapowiadał się gorący dzień, więc spacer wśród drzew wygodnym traktem Doliny Kwaczańskiej dawał upragniony cień. Ścieżka wznosi się wysoko ponad dno doliny. Z tarasów widokowych można oglądać skaliste otoczenie i dostrzec, jak głęboko potok Kwaczanka (Kvačianka) wyżłobił w skałach swoje koryto. Czytaj dalej →

Nasza grupa nad Batyżowieckim Stawem

Cóż poradzić? Słowacja ma ich prawie 5 razy więcej, w dodatku są wyższe. Na szczęście są równie dostępne jak polskie. Tatry. Jako pasmo stanowią jedność, a ponieważ są w nazwie naszego Towarzystwa, dlatego stały się celem wakacyjnej wycieczki 22 lipca. Tego dnia, kiedy słońce wschodziło o 4:58 jechaliśmy już samochodami w kierunku naszej południowej granicy. Remonty na Drodze Wolności nieco spowolniły dojazd do osiedla Wyżnie Hagi (Vyšné Hágy), gdzie dotarliśmy po około 3 godzinach jazdy. 0 godz. 8 mieliśmy już za sobą pierwsze kroki na żółtym szlaku, wspinającym się 800 metrów w górę. Warto było wylać trochę potu, bo kiedy wznieśliśmy się ponad trzy piętra roślinności tatrzańskiej, znaleźliśmy się nad Batyżowieckim Stawem w cudownym wysokogórskim zakątku. Czytaj dalej →

Nasza grupka na Wyżnich Otargańcach

W sobotni wczesny ranek wyruszyliśmy na Słowację, aby w pierwszy weekend po otwarciu przez TANAP wszystkich tatrzańskich szlaków przejść grań Otargańców z kulminacją na Raczkowej Czubie, drugim pod względem wysokości szczytem Tatr Zachodnich (2194 m n.p.m.), znanym pod słowacką nazwą Jakubina. Tak na marginesie to cała grań aż roi się od takich znaczących różnic w nazwach polskich i słowackich, więc dla ścisłości wówczas podaję obie nazwy.

Tym razem żadna z naszych kołowych koleżanek nie zgłosiła chęci pokonania tej dość wymagającej fizycznie trasy. W pięcioosobowym męskim składzie tuż przed godz. 8 ruszyliśmy z parkingu dnem Doliny Wąskiej (Úzka dolina), stanowiącej dolny, prawie płaski, wspólny, dwukilometrowy odcinek dolin Jamnickiej i Raczkowej. I tyle luźnego chodzenia. Czytaj dalej →

Część grupy krakowsko-oświęcimskiej na Przehybie

W dniach 3-4 czerwca 2023 r. nasze oświęcimskie Koło Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego wraz z koleżankami i kolegami z Oddziału krakowskiego wzięło udział w projekcie „Od granic do granic”. To inicjatywa z okazji 150 rocznicy powstania Towarzystwa Tatrzańskiego, w ramach której członkowie naszego towarzystwa mają za zadanie pokonać trasę od zachodniej do wschodniej granicy Polski. W miniony weekend, dla nas oznaczało to trasę od wierzchołka Lubania w Gorcach, po schronisko Cyrla, położone w zachodniej części Pasma Jaworzyny w Beskidzie Sądeckim. To przeszło 42 km, a wraz z drogami dojściowymi około 55 km.
Jako, że plan był ambitny i zakładał około 30-kilometrowe odcinki, podzieliliśmy się na dwie grupy. Jedna miała za cel przejść pełny, wskazany w projekcie „Od granic do granic” odcinek trasy, druga w nieznacznie skróconym wymiarze również przejść większość ustalonej trasy. Za punkt noclegowy i bazę integracyjną obraliśmy schronisko na Przehybie. Czytaj dalej →

W przysiółku Kosarzyska

Beskid Wyspowy przestaje być zapomnianym przez turystów archipelagiem górskich wysp. Staje się pasmem docenionym ze względu na swoje niezaprzeczalne walory, szczególnie w taki pogodny dzień, jakim była niedziela 21.05.2023r.

Nasza grupka melduje się rano w podgórskiej Zbludzy. Ruszamy niebieskim szlakiem wiodącym na Modyń (1029 m n.p.m.) od południowej strony. Krótko, ale intensywnie podchodzimy do przysiółka Kosarzyska. Pola uprawne i łąki odsłaniają pierwsze rozległe widoki. Na granicy lasu schodzimy ze znakowanej ścieżki i obieramy kierunek na Małą Modyń. Ta część wędrówki nie należy do łatwych. Czytaj dalej →

Na Hali Lipowskiej

Nie spieszy się w tym roku. Z każdym dniem jest coraz mocniej wyczekiwana. Wiosna powoli wkracza na beskidzkie zbocza. W niedzielę 16 kwietnia w niewielkim gronie szukaliśmy jej w Beskidzie Żywieckim w rejonie Złatnej. Dopływy potoku Bystra mijane na trasie naszej wędrówki wartko spływały z góry, niosąc wodę z topniejących śniegów Lipowskiego Wierchu i Rysianki. W wilgotnych miejscach przysiadł gromadnie lepiężnik biały, gdzieniegdzie żółciły się kwiaty knieci błotnej. Uważne oko wypatrzyło żółtawozieloną śledziennicę skrętolistną. W kałuży znaleźliśmy żabi skrzek. Las powoli nabierał barw, rozświetlony przez słońce. Czytaj dalej →

XXIII Wielkopiątkowa Droga Krzyżowa na Mogielicę, zorganizowana przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie oraz parafię pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jurkowie, zgromadziła 268 osób. Pomimo niesprzyjających prognoz i zimowej aury, liczna grupa mieszkańców Jurkowa oraz społeczność PTT spotkała się, aby w skupieniu i modlitwie przeżyć rozważania drogi krzyżowej.

Nasz grupa w drodze na Kľak

Pierwszy weekend marca Polskie Towarzystwo Tatrzańskie postanowiło spędzić na Słowacji, eksplorując Małą Fatrę, a dokładniej mówiąc Luczańską część Małej Fatry, znajdującą się w południowo-zachodniej części tego znanego pasma górskiego. Luczańska Mała Fatra oddzielona jest od części Krywańskiej najważniejszą słowacką rzeką Wag i tzw. Streczniańskim Przesmykiem. Tym razem naszym celem nie był najwyższy szczyt Małej Fatry Luczańskiej (to Veľká lúka, 1476 m n.p.m., w wolnym tłumaczeniu Wielka Łąka), a nieco mniej znany, a wyjątkowo okazały Kľak (1351 m n.p.m.), w wolnym tłumaczeniu „klęknij”.

Wycieczkę rozpoczęliśmy w sennej wsi Vrícko, w Dlhej Dolinie, gdzie zaparkowaliśmy pod miejscowym kościołem na północnym zboczu grzbietu, dochodzącym do grzbietu głównego. Ta grzbietowa budowa to charakterystyczna cecha tej części Małej Fatry. Czytaj dalej →

Na szczycie Pilska

W niedzielny, lutowy poranek w dolinach poprószyło śniegiem, zaś w górach przybyło kilkanaście cm puchu. Po 1,5 godzinie jazdy z Oświęcimia dotarliśmy do granicy polsko-słowackiej na przełęczy Glinne. Nieoczekiwanie zaświeciło słońce i nastawiło optymistycznie do czekającej nas wędrówki. Ruszyliśmy zaśnieżoną szosą, aby następnie rozpocząć niespełna 9-kilometrowe podejście niebieskim, słowackim szlakiem z Bielej Farmy na drugi co do wysokości szczyt Beskidu Żywieckiego (słow. Oravské Beskydy).  Początkowo dość długo wznosiliśmy się bardzo łagodnie zalesionym traktem. Później droga stała się stromsza, bo przecież aby dojść na szczyt, trzeba pokonać ponad 800 m przewyższenia. Prószył lekki śnieżek i pojawił się błękit na niebie. Coś cudownego! Czytaj dalej →

Podejście na Łysą Górę

Od dłuższego czasu prawdziwą zimę z zaspami i mrozem można spotkać jedynie w górach. Nie inaczej było w sobotę 4.02.2023r. Dopiero kiedy dojechaliśmy z Oświęcimia do Bielska-Białej Stalownika pojawiło się więcej śniegu. Po założeniu ochraniaczy na nogi ruszyliśmy czarnym szlakiem, ale szybko z niego odbiliśmy na dość stromą ścieżkę wiodącą na Łysą Górę. Lasem, skrywającym czasem pułapki w postaci powalonych pni, brnęliśmy w mokrym śniegu. Im wyżej, tym było łagodniej, ale przybywało śniegu, za to był on bardziej „suchy”. Czytaj dalej →

Na szczycie Trzydniowiańskiego Wierchu

Zgodnie ze zwyczajem oświęcimskiego Koła PTT na święto Trzech Króli wybieramy się w miejsca, które posiadają liczbę trzy w swojej nazwie. Tym razem wybór padł na Trzydniowiański Wierch – szczyt w Tatrach Zachodnich.
Około 7:30 docieramy na parking na Siwej Polanie. Ruszamy w głąb Doliny Chochołowskiej, w której szybko pojawia się zimowa aura. Chociaż już wiele razy nią szliśmy, tym razem wygląda jakby inaczej. Zauważamy dużą ilość powalonych drzew, co sprawiło, że odsłoniły się liczne skałki na zboczach doliny. Czytaj dalej →

Nasza grupa przy schronisku na Stożku

Za sprawą niżu Brygida piękna zima zawitała do Polski w końcówce jesieni A.D.2022. Drogi, nie tylko górskie pokryły się warstwą śniegu, dlatego dłużej niż zwykle trwała nasza podróż z Oświęcimia na Przełęcz Kubalonka. Po przyjeździe, podczas gdy nasi kierowcy udali się swoimi pojazdami do Istebnej, pozostała część grupy ruszyła żwawo fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego, aby rozgrzać się do czerwoności w kilkustopniowym mrozie. Śnieg zwiększał wysiłek związany z pokonaniem drogi, ale dziewiczy puch łatwo poddawał się naporowi nóg. Zimowy las zachwycał, chociaż krajobraz Beskidu Śląskiego skrył się za chmurną zasłoną. Czytaj dalej →